Yaxşıları qoruma şövqü

Allah "Sizə nə olub ki, Allah yolunda: "Ey Rəbbimiz, bizi əhalisi zalım olan bu şəhərdən kənara çıxart, bizə öz tərəfindən mühafizəçi göndər, yardımçı yolla!" – deyə dua edən aciz kişilər, qadınlar və uşaqlar uğrunda vuruşmursunuz?" (Nisa surəsi, 75) ayəsi ilə zülm altında olub xilaskar gözləyən insanların durumuna diqqət çəkmişdir. Bu ayənin gərəyi kimi öz haqlarını qoruya bilməyən günahsız insanları qorumaq, onlara kömək etmək, onları təhlükəsizliyə qovuşdurmaq möminlərin vicdani bir məsuliyyətidir.

Bu məsuliyyətlərinin şüurunda olan müsəlmanlar yalnız iman etdikləri üçün əziyyət görən insanları zülmdən qurtarmaq mövzusunda istək və şövq duyarlar. Güclü vicdana və yenə həssas ədalət anlayışına sahib olmaları səbəbi ilə günahsız insanların əziyyət çəkməsinə əsla göz yummazlar. Maddi-mənəvi bütün imkanlarını ortaya qoyaraq onlara kömək edərlər. Şövq və həyəcanları onlara bu yöndə cəsarət və güc qazandırar.

Allah`ın möminlərə yüklədiyi bir başqa məsuliyyət də pisliklərə qarşı mübarizə aparmaq, insanları pis işlərdən çəkindirməkdir. Möminlər bu mövzuda da şövq içindədirlər; çünki pislərə qarşı mübarizə aparmaq, yer üzündə zülmü ortadan qaldırmaq, sülh və güvənlik mühitini meydana gətirmək insanlıq adına edilən ən böyük və ən şərəfli xidmətlərdən biridir. Pislikdən çəkindirməyin əhəmiyyətinə Quranda belə diqqət çəkilmişdir:

Onlar özlərinə verilən öyüdü unutduqları zaman Biz də (onları) pislikdən çəkindirənlərə nicat verdik, zülm edənləri isə itaətdən çıxdıqları, günah işlədikləri üçün şiddətli bir əzabla məhv etdik. (Əraf surəsi, 165)

Quranda bir çox peyğəmbərin şövq və həyəcanla möminləri qorumasına və inkarçılara qarşı mübarizəsinə nümunələr verilmişdir.

Məsələn, hz. Musa yaşadığı dövrdə İsrail oğullarını Misir fironunun zülmündən qurtarmaq üçün çox mübarizə aparmışdır. Quranda "...Həqiqətən də, firon yer üzündə qəddar hakim və həddi aşanlardan idi" (Yunus surəsi, 83) sözləri ilə tanıdılan firon Misir xalqını qul kimi işlədir, qadınları sağ buraxıb oğlan uşaqlarını öldürərək xalqına işgəncə edirdi. Hz. Musa Allah'dan gələn "Onun yanına gedib deyin: "Biz sənin Rəbbinin elçiləriyik. İsrail oğullarını bizimlə göndər və onlara əziyyət vermə. Biz sənin yanına Rəbbindən dəlillə gəlmişik. Doğru yolla gedənlərə salam olsun" (Taha surəsi, 47) vəhyi ilə fironun yanına getmiş və ondan xalqına etdiyi zülmü dayandırmağını istəmişdi. Həmçinin onların özü ilə birlikdə Misirdən çıxmalarına da icazə verməsini tələb etmişdi.

Bu nümunədə göründüyü kimi, hz. Musa zülmə məruz qalan insanları rahatlığa və təhlükəsizliyə qovuşdurmaq məsuliyyətini öz üzərinə götürmüş, hətta başqa ayələrdə bildirildiyi kimi, illərlə bunun üçün mübarizə aparmışdır. Məsum insanlara edilən əziyyət sona çatana qədər zalımlardan əl çəkməmişdir.

Etdiyi cəhdlərdən başqa, zülmə məruz qalan bu insanları mənəvi baxımdan gücləndirib cəsarətləndirməyə çalışmış və onları səbirlə Allah'dan kömək istəməyə dəvət etmişdir. Belə ki, göstərdiyi şövq və əzmkarlıq nəticəsində Allah Musanı və ona dəstək olan möminləri firondan üstün etmişdir.

Qurandakı bu nümunələrdən başa düşüldüyü kimi, möminlər hər zaman yaxşıların, yəni şəfqətli, mərhəmətli, ədalətli, yardımsevər və fədakar insanların yanında; pislərin, yəni kinli, zalım, xudbin insanların isə qarşısında olurlar. Hər zaman zülmkarlara mane olmaq və məzlumları xilas etməyə çalışırlar. Bütün bunları edərkən Allah'ın əmrini yerinə yetirmənin şövq və həyəcanını yaşayırlar. Göstərdikləri bu gözəl əxlaq ilə Allah'ın ədalətini dəstəkləyir, vicdanlarının səsini dinləyir, Quran əxlaqını həyatlarında tətbiq edir və məsum insanları rahatlığa qovuşdururlar. Elə bütün bunların həyəcanı da onlara böyük həzz verir.

İman gətirənlərin göstərdikləri sarsılmaz qətiyyət onların əxlaqına da müsbət təsir edir. Allah'ı razı salmaq cəhdi ilə böyük məsuliyyəti üzərinə götürən insanların əxlaqlarının gözəlləşdiyinə Bədiüzzaman Səid Nursi bir sözündə diqqət çəkmişdir:

"Məqsədin böyüməsi ilə himmət (səmimi cəhd) də böyüyür və hamiyəti-İslamiyyənin (müsəlmanlara sahib çıxma cəhdinin) coşqusu ilə əxlaq da təkəmmül edir (kamilləşir). (Divani-Hərbi Örfi, səh. 45)